سید شایان سیف متخصص تغییر اقلیم و پایداری در سومین نشست از سری نشست‌های تغییر اقلیم، مفهوم توسعه پایدار و ابعاد مختلف آن و حوزه‌های متاثر از تغییر اقلیم را تشریح و سپس وضعیت و جایگاه کشورمان را در رتبه‌بندی انتشار گازهای گلخانه‌ای و به لحاظ سرانه انتشار و همچنین با توجه به شاخص انتشار به ازای GDP تبیین نمود.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده سوانح طبیعی، سی‌وهفتمین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه مدیریت بحران از سری نشست‌های ویژه تغییر اقلیم با موضوع «تغییر اقلیم، صنایع و سیاست‌گذاری انتشار گازهای گلخانه‌ای در ایران» توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت سوانح طبیعی و با حضور نزدیک به 500 نفر از مسئولان، اساتید و علاقه‌مندان به این حوزه به‌صورت برخط در پژوهشکده برگزار شد.
این نشست با سخنرانی داریوش گل علیزاده، رئیس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط‌زیست و سید شایان سیف متخصص تغییر اقلیم و پایداری برگزار گردید.
سید شایان سیف ارائه خود را با تعریف توسعه پایدار و ابعاد مختلف آن و حوزه‌های متاثر از تغییر اقلیم آغاز و سپس وضعیت و جایگاه کشورمان را در رتبه‌بندی انتشار گازهای گلخانه‌ای و به لحاظ سرانه انتشار و همچنین با توجه به شاخص انتشار به ازای GDP تبیین نمود و گفت: به لحاظ انتشار گازهای گلخانه‌ای به ازای GDP ایران اولین رتبه را دارد.
وی ابزار های سیاستی موثر در کاهش انتشار را در دسته‌های اقتصادی، نظارتی و یا سایر طبقه‌بندی نموده و قیمت‌گذاری کربن، تشویق مالی برای کاهش انتشار و کاهش یارانه سوخت‌های فسیلی را از جمله ابزارهای اقتصادی معرفی کرد.
ایشان در ادامه مکانیزم‌های پشتیبانی بین‌المللی شامل تسهیلات مالی، انتقال تکنولوژی و فناوری و ظرفیت‌سازی مرتبط با کاهش انتشار را بیان نمود و درخصوص مباحث مرتبط با ردیابی کربن، بر ضرورت طراحی و ارائه برچسبهای رد پای کربن تأکید کرد.
سیف در ادامه به چالش‌های موجود در سطح ملی و بین‌المللی شامل مکانیزم تنظیم مرز کربن اتحادیه اروپا به منظور کنترل Leakage Carbon، برچسب کربن و ردپای کربن محصولات، وضعیت منفعلانه در تجارت محصولات، ناترازی انرژی (برق و گاز طبیعی)، تعطیلی کارخانجات، کاهش تولید و اشتغال و تلاف منابع، انتشار و آلایندگی بیشتر، انفعال و تنزل جایگاه ملی و بین‌المللی پرداخت و فرصت‌ها در سطح ملی و بین المللی را شامل پتانسیل بالای بهینه‌سازی انرژی و کاهش انتشار هزینه پایین نسبت به دیگر کشورها، حمایت‌های مالی و فناورانه بین المللی، تنوع صنایع و فرآیندها و محصولات، امکان ورود بخش خصوصی و مصرف‌کنندگان و اقتصادی بودن بسیاری از طرح‌ها (بدون حمایت مالی) دانست.
ایشان همچنین اجرای مطالعات میدانی در تمامی بخش‌ها (کاهش انتشار، آسیب‌پذیری، سازگاری و تاب‌آوری)، تدوین برنامه‌های کاهش انتشار (سناریوها و فناوری‌های مناسب با وضع موجود)، تدوین برنامه‌های سازگاری با تغییر اقلیم، برآورد ردپای کربن محصولات و دریافت گواهی، پتانسیل‌سنجی دریافت حمایت‌های مالی و فناورانه از همکاری‌های دوجانبه و بین‌المللی، راه‌اندازی مکانیزم تجارت انتشار (بازار کربن) یا مالیات کربن و پیاده‌سازی سیستم مدیریت کربن و تدوین برنامه مدیریت کربن در سازمان‌ها و شرکت‌ها را از جمله مهمترین اقدامات کلان در سطح ملی و بین‌المللی برشمرد.
وی در پایان توضیحاتی درخصوص جداسازی و تبدیل دی اکسید کربن، کاهش فلرینگ، تغییر سوخت، بهینه‌سازی مصرف انرژی و بهینه‌سازی فرآیند، خوراک تجدیدپذیر و انرژی‌های تجدیدپذیر (خورشیدی و بادی و زیست توده)، محصولات سبز (هیدروژن، آمونیاک، متانول و غیره)، هوش مصنوعی و تحول دیجیتال و کاهش انتشارات مستقیم و غیرمستقیم و پیاده‌سازی سیستم مدیریت کربن، در راستای اقدامات در سطح شرکت‌ها بیان نمود.