محمدرضا رضوانی عضو هیأت‌علمی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران و مدیر هسته پژوهشی توسعه روستایی: در نظام‌نامه‌ای که برای برنامه هفتم تهیه‌شده و هنوز تصویب نشده، رویکرد اصلی رشد فراگیر است که فقط رشد نیست بلکه توزیع و عدالت سرزمینی هم است و با این رویکرد قرار است که شکاف روستایی – شهری در برخورداری‌ها و دسترسی به خدمات هدف گرفته شود. رویکرد اقتصادی کافی نیست بلکه یکپارچگی لازم است و شایسته است که رویکرد اجتماعی و زیست پذیری نیز لحاظ گردد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده سوانح طبیعی، اولین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه برنامه‌ریزی و توسعه روستایی با عنوان «نشست تخصصی جایگاه توسعه روستایی در برنامه هفتم توسعه کشور» در روز سه‌شنبه مورخ 10 آبان 1401 به‌صورت حضوری و برخط و با حضور حبیب جباری معاون امور برنامه‌ریزی، نظارت و آمایش سرزمین سازمان برنامه‌وبودجه کشور، محمدرضا رضوانی عضو هیأت‌علمی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران و مدیر هسته پژوهشی توسعه روستایی، فرهاد عزیزپور دانشیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی دانشگاه خوارزمی، حجت ورمزیاری استادیار دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی دانشگاه تهران، سعید نوری نشاط مشاور علمی طرح‌های پیشرفت و آبادانی منظومه‌های روستایی کشور و جمعی از اساتید و متخصصین این حوزه توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و با همکاری هسته توسعه روستایی دانشگاه تهران برگزار شد.
در این نشست، محمدرضا رضوانی، مدیر گروه جغرافیای انسانی دانشگاه تهران به ایراد سخنرانی پرداخت. وی گفت: نظام مناسب ارزشیابی نداریم که بدانیم در برنامه ششم توسعه کشور چه رخ داده است و همین باعث می‌شود که همان مسیر آزمون‌وخطا را پیش بگیریم. موضوعاتی در برنامه ششم در خصوص توسعه روستایی است که نمی‌دانیم چه اندازه اجراشده‌اند و نتایج آنچه بوده است.
رضوانی افزود: در نظام‌نامه‌ای که برای برنامه هفتم تهیه‌شده و هنوز تصویب نشده، رویکرد اصلی رشد فراگیر است که فقط رشد نیست بلکه توزیع و عدالت سرزمینی هم است و با این رویکرد قرار است که شکاف روستایی – شهری در برخورداری‌ها و دسترسی به خدمات هدف گرفته شود. رویکرد اقتصادی کافی نیست بلکه یکپارچگی لازم است و شایسته است که رویکرد اجتماعی و زیست پذیری نیز لحاظ گردد.
مدیر هسته پژوهشی توسعه روستایی ادامه داد: عرصه روستایی وسیع است و نهادهای بسیاری در این زمینه فعالیت می‌کنند و لازم است که هماهنگی و هم‌افزایی نیز لحاظ شود. شورای جهاد سازندگی، توسعه روستایی و عشایری داریم و البته کار خوبی است ولی کافی نیست. نیاز به تقسیم‌کار است و این تقسیم هم باید بخشی باشد و هم فضایی. باید بپذیریم که برنامه هفتم یک برنامه ملی است که اهداف و سیاست‌های کلان را در برخواهد داشت، اما لازم است به تمایز بین روستاها دقت کنیم و به گونه‌شناسی روستاها نیز توجه کنیم.