اصغر طهماسبی: افزایش مهاجرتها و روند صعودی تخلیه روستاها، گسترش روزافزون کنشگران و دستاندرکاران حوزه توسعه روستایی، فعالیتهای بدون طرح و برنامه مجریان و جایگزین شدن فضای خدماتی حمایتی بهجای روحیه و فضای تولید و اشتغال از مهمترین ضعفهای مشارکت نامطلوب سازمانی در طرحهای توسعهای است.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده سوانح طبیعی، دومین نشست از سلسله نشستهای تخصصی در حوزه برنامهریزی و توسعه روستایی با عنوان «آسیبشناسی توسعه روستایی در ایران با تأکید بر طرحهای آبادانی و پیشرفت منظومههای روستایی» در روز سهشنبه مورخ 8 آذر 1401 بهصورت حضوری و برخط و با حضور فرهاد عزیزپور دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی دانشگاه خوارزمی، سید امیرحسین گرکانی؛ دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و رئیس پژوهشکده سوانح طبیعی، سعید نوری نشاط؛ تسهیلگر برتر حوزه توسعه روستایی، اصغر طهماسبی استادیار دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی و جمعی از اساتید و متخصصین این حوزه توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و با همکاری هسته توسعه روستایی دانشگاه تهران برگزار شد.
در این نشست، اصغر طهماسبی استاد گروه جغرافیای انسانی دانشگاه خوارزمی به بررسی آسیبهای توسعه روستایی در ایران و ضرورت همکاری سازمانی در فرایند توسعه روستایی پرداخت. ایشان در ابتدای صحبتهای خود، به تبیین ویژگیهای همکاری سازمانی اشاره کرد و گفت: توجه به منافع متقابل، تعامل و اقدام هماهنگ و مشترک از مهمترین خصوصیات همکاری سازمانی میباشد و در شرایط ایدهآل منظور از همکاری سازمانی، وجود چشمانداز، برنامه،ساختار و تأمین منابع مشترک است.
وی در بخشی دیگر از صحبتهای خود به تجربه همکاریهای سازمانی در طرحهای توسعهای اشاره کرد و بیان داشت که در فرایند همکاری صورت گرفته نهادهای دولتی نقش پر رنگی داشتهاند و باید در این فرایند بخشهای خصوصی و سازمانهای مردمی هم مشارکت فعالتری داشته باشند.
ایشان همچنین به آسیبشناسی ضعفهای همکاریهای سازمانی پرداخته و گفت: افزایش مهاجرتها و روند صعودی تخلیه روستاها، گسترش روزافزون کنشگران و دستاندرکاران حوزه توسعه روستایی، فعالیتهای بدون طرح و برنامه مجریان و جایگزین شدن فضای خدماتی حمایتی بهجای روحیه و فضای تولید و اشتغال از مهمترین ضعفهای مشارکت نامطلوب سازمانی در طرحهای توسعهای است.
طهماسبی در پایان، در رابطه با راهبردهای تقویت همکاری سازمانی، ضرورت توجه به رویکرد فضایی و شبکهای، تغییر در نظام بودجهریزی و تخصیص منابع با رویکرد سازمانی و ضرورت همکاری سازمانی در نظام پایش و ارزشیابی را از مهمترین راهبردهای همکاری سازمانی در طرحهای توسعهای دانست.