استاد دانشگاه تهران در نشست «بازسازی سکونتگاه‌های شهری و روستایی پس از سیلاب 98 استان خوزستان»، معیارهای ارزیابی تاب‌آوری شهری در برابر سیل را برشمرد و هر یک را در دو فاز برنامه‌ریزی و اجرا به صورت تفصیلی مورد بررسی قرار داد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده سوانح طبیعی، این نشست در قالب سلسله نشست‌های مدیریت بحران توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت بلایای طبیعی در روز یکشنبه مورخ 26 مرداد ماه 1399 در محل پژوهشکده سوانح طبیعی برگزار شد.
در این نشست، محمدمهدی عزیزی استاد دانشگاه تهران، عضو هیئت ویژه گزارش ملی سیلاب‌ها و رئیس کارگروه شهرسازی، معماری و میراث فرهنگی در رابطه با جایگاه برنامه‌ریزی شهری و روستایی در سیلاب‌ها با تأکید بر سیلاب سال 98 استان خوزستان به ایراد سخنرانی پرداخت. وی در آغاز مراحل انجام‌شده در تهیه گزارش کارگروه شهرسازی، معماری و میراث فرهنگی را تشریح کرد. سپس ویژگی‌های استان خوزستان در رابطه با مسئله سیلاب‌ها و عوامل ایجاد و تشدید سیلاب‌ها در این استان را مورد بررسی قرار داد.
استاد دانشگاه تهران به آب‌گرفتگی بافت‌های سکونتگاهی در شهر اهواز اشاره و بیان کرد: محله عین‌دو به عنوان یک سکونتگاه غیررسمی شهر اهواز، بیشترین آب‌گرفتگی در میان محلات و نواحی شهر اهواز را داشته است که سرریز شدن آب از دو کانال دست‌ساز چمران و بنی‌صدر (سلمان جدید) موجب این آب‌گرفتگی در محله عین‌دو و کیانشهر بوده است.
عزیزی به ارائه توضیحاتی درخصوص خسارات واردشده به شبکه ارتباطی و زیرساخت‌های شهری و عمومی، کاربری‌ها و فعالیت‌های آسیب‌دیده در برخی از شهرها و روستاهای استان پرداخت و سپس علل و عوامل آسیب‌پذیری در مقابل سیل در شهرها و روستاها را تشریح کرد. در ادامه، وی معیارهای ارزیابی تاب‌آوری شهری در برابر سیل را به شرح ذیل برشمرد و هر یک را به صورت تفصیلی در دو فاز برنامه‌ریزی و اجرا بررسی کرد:
- شناسایی مناطق در معرض خطر
- مکان‌یابی توسعه به دور از مناطق در معرض خطر
- برنامه‌ریزی کاربری زمین برای کاهش خطر و سازگاری
- طراحی و برنامه‌ریزی زیرساخت و شبکه راه‌ها برای کاهش خطر و سازگاری
- ضوابط و مقررات ساخت‌وساز برای کاهش خطر و سازگاری
- اقدامات سازه‌‌ای برای کاهش خطر در سکونتگاه‌ها و زیرساخت‌های موجود
- مدیریت آبریز برای کاهش خطر در حریم سکونتگاه‌ها و سازگاری سکونتگاه
- مدیریت آب‌های سطحی برای سازگاری با سیل
- سازگاری با سیل با رویکرد اکولوژیک
عزیزی در پایان مهم‌ترین دلایل آسیب‌دیدگی سکونتگاه‌ها در سیلاب فروردین 1398 از دیدگاه برنامه‌ریزی شهری و روستایی را در بخشی‌نگری به موضوع سیل، سطحی‌نگری در طرح‌های جامع و هادی شهری و طرح‌های روستایی، تجاوز به حریم و بستر رودخانه‌ها و تغییرات کاربری اراضی و نواقص در قوانین و مقررات مرتبط با دستگاه‌های مختلف ذی‌ربط دانست و اضافه کرد: ضروری است دانش برنامه‌ریزی شهری و روستایی در مدیریت یکپارچه سیل در سکونتگاه‌ها ادغام شود تا علاوه بر ارتقای تاب‌آوری سکونتگاه‌ها، به نیازها و خواسته‌های جوامع شهری و روستایی امروز پاسخ دهد.