رئیس مرکز تحقیقات سلامت دفاعی در نشست ویژه روز جهانی کاهش خطر سوانح بر ایجاد مدیریت واحد با تعیین مسئول مربوطه تأکید کرد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده سوانح طبیعی، نشست ویژه روز جهانی کاهش خطر سوانح با محوریت «حکمرانی ریسک سوانح» در قالب سلسله‌نشست‌های مدیریت بحران توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت بلایای طبیعی در روز سه‌شنبه مورخ 22 مهرماه 1399 برگزار شد.
در این نشست، جلیل عرب‌خردمند رئیس مرکز تحقیقات سلامت دفاعی در مورد «حکمرانی ریسک سوانح در ایران؛ افق‌های روشن پیش‌روی کشورهای در حال توسعه» به سخنرانی پرداخت. ایشان در آغاز به شرح مفهوم سلامت دفاعی پرداخت و گفت: سلامت دفاعی به اقدامات جامع سلامت در عرصه حوادث و بلایای طبیعی و انسان‌ساخت که موجبات چرخه مدیریت خطر حوادث و بلایا را برای محیط‌زیست، فرد و همنوعان، ایثارگرانه فراهم می‌سازد، گفته می‌شود.
عرب‌خردمند به تبیین و نقد قوانین پرداخت و در این زمینه، سوابق قانونی از پذیرش کنوانسیون 1864 ژنو توسط ایران در سال 1253 را مورد بررسی قرار داد. ایشان سپس سیاست‌های کلی نظام در این حوزه را برشمرد و افزود: از مهم‌ترین قوانین مجلس شورای اسلامی می‌توان به طرح جامع امداد و نجات، قانون ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی، قانون تشکیل سازمان مدیریت بحران و قانون مدیریت بحران کشور اشاره نمود.
رئیس مرکز تحقیقات سلامت دفاعی تحولات کشور قوانین را به عنوان پیشرفت مناسبی ارزیابی نمود و افزود: از سال 1375 همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی به صورت مصوب در ایران مطرح شده که به عنوان نمونه می‌توان از قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مواجهه جدی با خشکسالی و بیابان‌زدایی در سال 1375، قانون عضویت دولت جمهوری اسلامی ایران در کنسرسیوم بین‌المللی زمین‌لغزش در سال 1390، قانون عضویت دولت جمهوری اسلامی ایران در مرکز آسیایی کاهش بلایا در سال 1390، موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و کمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوسیه به نمایندگی از سازمان ملل متحد درباره تأسیس مرکز آسیا و اقیانوسیه برای توسعه مدیریت اطلاعات بلایا در سال 1398 و ... یاد کرد.
ایشان در ادامه خاطرنشان کرد: بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و سیاست‌های کلی نظام، درک ریسک خطر جزء وظایف دولت است و می‌بایست عملکرد مسئولین در ارتباط با قوانین بالادستی بررسی شود. با تصویب قانون مدیریت بحران کشور در سال 1398، امیدواریم دیگر شاید مدیریت‌های پراکنده در هنگام وقوع بحران‌ها نباشیم و مدیریت یکپارچه بحران صورت گیرد.
در پایان، عرب‌خردمند بر ایجاد مدیریت واحد با تعیین مسئول مربوطه تأکید کرد و افزود: آن چیزی که می‌تواند مؤثر باشد، اتخاذ تصمیماتی است که با اجماع و اقناع جامعه همراه باشد، در غیر این صورت با شکست مواجه خواهد شد.