اسماعیل سلیمی معاون پیشگیری و کاهش خطر سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران: سند ایمنی شهر یک سند ارجاعی به معنای یک سند مادر با اسناد پشتیبان عمدتاً مخاطره‌محور و با وظیفه هماهنگی اسناد ذیل خود است.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده سوانح طبیعی، با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای آتش‌نشان و دیگر قربانیان حادثه پلاسکو، 28امین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه مدیریت بحران از سری نشست‌های ویژه کلانشهر تهران با موضوع «بررسی ایمنی کالبدی کلانشهر تهران با تأکید بر ایمنی گودها، پل‌ها، ساختمان‌ها و فضاهای زیرسطحی» توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت سوانح طبیعی با حضور بیش از 450 از مسئولان، اساتید و علاقه‌مندان به این حوزه به صورت برخط برگزار شد.
در این نشست، اسماعیل سلیمی معاون پیشگیری و کاهش خطر سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران
در ابتدای سخنرانی خود عنوان کرد: بر اساس اصل تناظر مسئله و راه‌حل، ابتدا می‌بایست مسئله شهر را بشناسیم. مسئله ایمنی شهر پیچیده به لحاظ تکنیکال و انسانی و دارای سازمان است.
سلیمی در ادامه ویژگی‌های برنامه ایمنی شهر از قبیل چندتخصصی بودن، چند بخشی بودن، دارای ماهیت پیشگیری، جامع و مانع بودن، مخاطره‌محور، مبتنی بر ارزیابی ریسک، مورد نفاق نخبگان و دستگاه‌ها، پرهزینه بودن، دارای پشتوانه قانونی و مشارکتی بودن اشاره کرد. ایشان تأکید کرد: ایمنی شهر، یک رشته تک‌بعدی نیست، مفهوم سناریو فنی و فرایند جانبی از رویکردهای تهیه برنامه ایمنی شهر است که باید از تصمیم تا اجرا و پایش در نظر گرفته شود.
به زعم ایشان سند ایمنی شهر یک سند ارجاعی به معنای یک سند مادر با اسناد پشتیبان عمدتاً مخاطره‌محور و با وظیفه هماهنگی اسناد ذیل خود است. سند ایمنی شهر قبل از بحران باید ماهیت راهنما داشته باشد، در هنگام کار باید مانیتور شود و بعد از تدوین هم ارزیابی شود.
سلیمی در ادامه گام اول و اولویت‌دار را تهیه فهرستی از اقداماتی که نباید انجام دهیم و جلوگیری از ریسک جدید، رفع خطر ریسک‌های موجود و شناسایی و کاهش ریسک انباشته دانست. ایشان تشریح کرد که برای کاهش ریسک مفاهیم بدون اسناد مطالعاتی یا قانونی، باید سند تهیه شود و مفاهیم دارای پشتیبان قانونی و مطالعاتی نیز باید اجرایی شوند.
ایشان اجزای فرآیند ارزیابی خطر از قبیل فرایندهای سازمانی، حوزه‌های سیاست‌گذاری و فنی، برنامه مدیریت داده‌ها، ظرفیتهای موردنیاز را عنوان کرد و با اشاره به این که این فرآیند داده‌محور است و دسترسی به داده‌ها مشکل است، خاطرنشان ساخت که محدودیت‌های ارزیابی خطر از قبیل وابسته به نهادهای مختلف، ضرورت حفاظت از داده‌ها، نیاز به ابزارهای تحلیل خطر و ضرورت بکارگیری متخصصین تحلیل خطر در حوزه‌های مختلف باید درنظر گرفته شود.
سلیمی عنوان کرد: رویکرد ارزیابی خطر باید سناریو محور باشد و چهارچوب ایمنی شهر شامل Cognitive Mapping، Historical Event و Risk assessment است. وی توصیه کرد: نباید منتظر آینده و اعتبارات ماند و کار را باید از هر قسمتی که امکان دارد آغاز کنیم.
معاون پیشگیری و کاهش خطر سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران افزود برنامه ایمنی شهر دارای ماهیت ماهوی و فرایندی است و برای اجرا نیاز به ساختار تشکیلاتی دارد. سلیمی در ادامه خاطرنشان کرد باید ردیف اعتباری اختصاصی و متمرکز در تمام دستگاه‌ها برای ایمنی ایجاد شود که در تهران ایجاد شده است.
سلیمی در پایان بر ضرورت اصلاح رویه‌های غلط از قبیل اختصاص پروانه به ساختمان‌های ناایمن و عدم الزام اصناف به تأییدیه ایمنی از شهرداری تأکید نمود و عنوان کرد بیشتر ناایمنی‌ها در پروژه‌های مشارکتی مانند متروپل رخ می‌دهد که می‌بایست گام به گام طبق دستورالعمل ویژه نظارت شود.