*نشست برخط «کاهش ریسک مخاطرات زمین‌لرزه و سونامی (بررسی تجارب کشورهای ایران، ژاپن و مکزیک)» در روز شنبه مورخ 10 تیر 1402 برگزار گردید.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده سوانح طبیعی، سی‌وسومین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه مدیریت بحران با موضوع *«کاهش ریسک مخاطرات زمین‌لرزه و سونامی (بررسی تجارب کشورهای ایران، ژاپن و مکزیک)»* توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت سوانح طبیعی و دانشگاه کیوتو ژاپن با سخنرانی پروفسور یوشی هیرو ایتو استاد پژوهشکده پیشگیری از سوانح دانشگاه کیوتو ژاپن و دکتر محمدرضا قائم مقامیان استاد پژوهشکده مدیریت خطرپذیری و بحران پژوهشگاه بین‌المللی زلزلهشناسی و مهندسی زلزله و با حضور بیش از 350 نفر از مسئولان، اساتید و علاقه‌مندان به این حوزه در داخل و خارج از کشور از جمله ژاپن، مکزیک و هند به صورت برخط برگزار شد.
یوشی هیرو ایتو در ابتدای نشست *«کاهش ریسک مخاطرات زمین‌لرزه و سونامی (بررسی تجارب کشورهای ایران، ژاپن و مکزیک)»* تفاوت زمین‌لرزه‌های آهسته با زمین‌لرزه‌های معمولی را بر شمرد و ضمن اشاره به تاثیرات زمین‌لرزه و سونامی 2011 توهوکو ژاپن، به تشریح زمین‌لرزه با قدرت 8.2 ریشتری و سونامی سال 1932 خالیسکو مکزیک پرداخت.
ایشان در ادامه، به بررسی دستاوردهای پروژه سترپس (SATREPS) در مکزیک پرداخت. پروژه سترپس، پروژه تحقیقاتی مشترک ژاپن و کشورهای در حال توسعه با هدف پیدا کردن راهکاری برای کاهش ریسک سوانح و گرمایش زمین است. این پروژه در مکزیک با هدف تولید نقشه‌های احتمالی مخاطره زلزله و سونامی ساخته‌شده از مجموعه داده‌های مشاهده‌ای دقیق برای برنامه‌ها و فعالیت‌های آموزشی جهت افزایش آگاهی در مورد کاهش ریسک سوانح و ایجاد نقشه‌های تخلیه سونامی و علائم راهنمای آن در سواحل اقیانوس آرام مکزیک انجام شد. در این پروژه، در صورت پیوستن هتل‌ها به استراتژی‌های تخلیه، بیش از 2000 نفر می‌توانستند نجات یابند.
یوشی هیرو ایتو در رابطه با اعمال همین طرح برای ایران، اذعان نمود: می‌بایست پایش زمین‌لرزه‌ها (از جمله زلزله‌های آهسته)، مدل‌سازی زلزله‌های بزرگ احتمالی آینده و ارزیابی ریسک صورت گیرد و مهمترین نکته، همکاری قوی در قالب تیم شامل نظارت، مدل‌سازی و ارزیابی ریسک است.
محمدرضا قائم مقامیان در *سی‌وسومین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه مدیریت بحران* اشاره نمود که چالش‌های اصلی در شهرهای بزرگ و تهران شامل مخاطرات طبیعی (مانند سیل)، مخاطرات انسان‌ساخت (مانند آتش‌سوزی)، شهرنشینی سریع، گرایش به مرکزگرایی، ازدحام، بی نظمی، حاشیه‌نشینی و غیره می‌باشد.
ایشان همچنین مراحل تعریف یک برنامه اقدام جامع برای کاهش خطر سوانح و تاب‌آوری را برشمرد و سپس پیشینه زمین‌شناسی و زلزلهشناسی در ایران را ارائه نمود.
در ادامه این نشست، قائم مقامیان به بررسی ارزیابی کمی و کیفی ریسک لرزه‌ای پرداخت. علاوه بر آن، مزایا و مراحل تخمین ریسک را تشریح نمود و اشاره کرد که بر اساس مطالعات انجام‌شده، مناطق جنوبی تهران بیشتر در معرض ریسک هستند.
ایشان در انتها به معرفی روش جامع جدید برای ارزیابی ریسک لرزه‌ای با استفاده از پارامترهای بومی در ایران و ارزیابی خطر لرزه‌ای با استفاده از احتمالات، سناریو و شبیه‌سازی مونته کارلو پرداخت.