دووان کیم به کارگاهی عملی با عنوان «بازی تصور سوانح» برای شبیه‌سازی و تصویرسازی سوانح در ذهن کنشگران قبل از وقوع اشاره کرد که با سه هدف اشتراک‌گذاری ذهنیتی از شرایط آتش‌سوزی پس از زمین‌لرزه، زمین‌لغزش، سیل و ...، بحث در رابطه با اقدامات متقابل ممکن در برابر سوانح توسط شهروندان و دولت و همچنین درک موقعیت‌ها و مشکلات در سوانح چندگانه صورت می‌پذیرد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده سوانح طبیعی، هجدهمین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه مدیریت بحران به مناسبت هجدمین سالگرد زلزله بم و روز ایمنی در برابر زلزله و کاهش خطرات بلایای طبیعی با عنوان «مدیریت خطر حوادث و سوانح میراث فرهنگی» به همت پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت بلایای طبیعی در روز دوشنبه مورخ 6 دی‌ماه سال 1400 از ساعت 9:30 الی 12:30 با حضور بالغ بر 350 نفر از مسئولان، اساتید و علاقمندان به این حوزه به صورت برخط برگزار شد.
در بخش دوم نشست، دووان کیم دانشیار گروه عمران و مهندسی محیط‌زیست و از اساتید صاحب کرسی یونسکو در مؤسسه کاهش سوانح برای میراث فرهنگی در دانشگاه ریتسومیکان ژاپن به ارائه سخنرانی در خصوص تجربیات ژاپن در زمینه مدیریت خطر حوادث و سوانح میراث فرهنگی با عنوان «نیاز به مدیریت ریسک بلایا و میراث فرهنگی در شهرهای تاریخی با مورد مطالعاتی شهر کیوتو» از دو منظر مسائل سازه‌ای و غیر سازه‌ای پرداخت.
ایشان در ابتدا موقعیت جغرافیایی و وضعیت لرزه‌خیزی ژاپن را تشریح کرد و پس از آن به سبقه تاریخی شهر کیوتو به عنوان پایتخت کشور در حدود 1000 سال پیش اشاره نمود.. سپس با نمایش نقشه خطوط زمین لرزه‌ها در جهان، موقعیت محوطه‌های میراث فرهنگی در جهان و تراکم این فضاها را در محدوده تاریخی شهر کیوتو تشریح کرد. کیم همچنین از مطالعاتی که در دانشگاه ریتسومیکان پیرامون اهمیت شناخت دانش سنتی و با تکیه بر دو هدف طراحی الگو با استفاده از فناوری‌هایی برای سیستم مدیریت ریسک در محوطه‌های میراث فرهنگی و انجام تحقیقاتی در رابطه با دانش سنتی که از گذشتگان به ما منتقل شده و می‌تواند برای حفاظت و مدیریت ریسک محوطه‌های میراث کمک‌کننده باشد، نام برد.
ایشان در ادامه با اشاره به سوانحی مانند حریق در سانریمون کشور کره، آتش‌سوزی ناشی از زمین‌لرزه سال 1995 در آواجی ، زلزله کوبه ژاپن در سال 1995 و رانش زمین پس از وقوع زمین لرزه در سال 2011 در ژاپن، به بیان نکاتی در خصوص علل ایجاد خسارت به محوطه‌های میراث فرهنگی توسط این سوانح پرداخت که شامل مواردی از قبیل عدم شناخت تکنیک مناسب برای کاهش خطر حریق، عدم دانش نیروهای دست‌اندرکار مانند آتش‌نشانان، وقوع چندین سانحه دومینو‌وار مانند آتش‌سوزی و سونامی ناشی از زمین‌لرزه، انسداد محورهای مواصلاتی، تخریب و نابودی قطعات تاریخی موجود در موزه‌ها به سبب عدم آمادگی و برنامه‌ریزی این فضاها در شرایط وقوع سانحه می‌باشد.
کیم به کارگاهی عملی با عنوان «بازی تصور سوانح» برای شبیه‌سازی و تصویرسازی سوانح در ذهن کنشگران قبل از وقوع اشاره کرد که با سه هدف اشتراک‌گذاری ذهنیتی از شرایط آتش‌سوزی پس از زمین‌لرزه، زمین‌لغزش، سیل و ...، بحث در رابطه با اقدامات متقابل ممکن در برابر سوانح توسط شهروندان و دولت و همچنین درک موقعیت‌ها و مشکلات در سوانح چندگانه صورت می‌پذیرد. وی ادامه داد: کنشگران شرکت‌کننده در این کارگاه شامل جوامع محلی، دولت محلی، مدیران میراث، پلیس، سازمان آتش‌نشانی، جوامع مذهبی و کارشناسان مدیریت سوانح و کاهش ریسک بودند. کارگاه بازی تصور سوانح در قالب هفت مرحله مقدمه، گروه‌بندی شرکت‌کنندگان در قالب تیم‌های 5-6 نفره و بررسی نقشه‌های شناخت منطقه، یافتن اولویت‌های حفاظت، ترسیم شرایط سوانح شناخته‌شده، ایجاد تصور ذهنی از محل منابع آب و احتیاجات اطفا حریق، ایجاد تصور ذهنی از شرایط تخلیه منطقه مانند راه‌ها، فضاهای مورد نیاز تخلیه و احتیاجات آن و در نهایت بحث و گفت‌‌و‌گوی جمعی و ایجاد طوفان ذهنی به سبب ایجاد همفکری و رسیدن به راه‌کارهای پاسخگو در بحران به صورت نوشتن نقطه‌نظرات بر روی کاغذ و چسباندن آنها بر روی نقشه‌های اولیه شناخت منطقه، به انجام می‌رسد که از نتایج این کارگاه می‌توان به نجات جان انسان‌ها و نجات‌بخشی محوطه‌های میراث فرهنگی در زمان بروز سوانح و ایجاد فرهنگ تاب‌آوری اشاره نمود.
در ادامه این نشست آنلاین، دووان کیم به ارائه توضیحاتی در رابطه با شهر کیوتو و محوطه‌های تاریخی آن پرداخت که شامل 14 سازه چوبی با اهمیت جهانی و 15 سازه چوبی با اهمیت ملی است که در توپوگرافی کوهستانی واقع شده‌اند و باید در مطالعات کاهش خطر این محوطه‌ها مدنظر قرار گیرد. سپس مثالی از وقوع آتش‌سوزی در بازار تاریخی پانچو‌چو در سال 2016 ارائه نمود که عدم آگاهی گردشگران از شرایط بروز سانحه، باعث انسداد محورهای خروجی شده بود اما ورود داوطلبان محلی آموزش‌دیده که قبل از وقوع این سانحه با برگزاری مانورهایی در این منطقه با ویژگی‌ها و شرایط آن آشنایی داشتند، باعث کاهش خطرات و ریسک سانحه شدند.
دانشیار گروه عمران و مهندسی محیط‌زیست دانشگاه ریتسومیکان ژاپن در انتهای صحبت‌های خود از برنامه کلی مدیریت در ژاپن نام برد که دارای چهار لایه مهم اقدامات شامل برنامه مدیریت و حفاظت، برنامه حفاظت زیست‌محیطی، برنامه مدیریت ریسک بلایا و برنامه بهره‌برداری است و در توسعه فرهنگ تاب‌آوری، توانمندکردن جامعه محلی و ظرفیت‌سازی کمک‌کننده است.